Texte - En eschde Mann - Charly Weibel

En eschde Mann

Die Texte

Akkorde

En eschde Mann

En eschdee Mann isch draus bei jedem Wedda.

En eschde Mann der rieschd noch Schweiß un Ledda.

En eschde Mann halde oh koh Giddastehb.

En eschde Mann kämpft mit blouse Händ geje jeden Lehb.

Emme eschde Mann steckt immer noch ä Kind.

un en eschde Mann pinkelt blous geje de Wind.

En eschde Mann,ja der derf alles mache.

En eschde Mann fährt durch de Ort mit zwohunnert Sache.

Awwa isch, awwa isch, isch kumm do gohnet mit.

Mit denne Muskelprotze do halt isch niemohls Schritt.

Awwa isch, awwa isch, isch hebs do rischdisch schwer.

Isch trink halt oh koh Schnaps, sondern Ohjaligehr, blous Ohjaligehr , grohd Ohjaligehr

En eschde Mann hod dähohm em Schrank e Gwehr.

En eschde Mann hod ä Froh noch neweher.

En eschde Mann isch‘s ganz Johr blous am raffe.

Beime eschde Mann do geht die Froh oh niemohls schaffe.

Beime echde Mann, do lehft alles wie g’schmiert.

En eschde Mann isch em Arm oft tetowiert.

En eschde Mann des isch meischdens en ganz grouße.

Un er wechselt allerhäigschdens alle 8 Dohg d’Unnahouse

Awwa isch, awwa isch, isch kumm do gohnet mit.

Mit denne Muskelprotze do halt isch niemohls Schritt.

Awwa isch, awwa isch, isch hebs do rischdisch schwer.

Isch trink halt oh koh Schnaps, sondern Ohjaligehr, blous Ohjaligehr , grohd Ohjaligehr

Fa uff Afrigoh

S’ganze Johr bisch schaffe g’rennt, doch dohmit hot’s jetzt ball ä End.

De Urlaub isch schun lang gebucht, direkt vum Katalog rausg’sucht.

Fa jeden Dohg ä Pehrle Sogge, s’Zohbärschd’l – en Kamm fa’d Logge.

Noch Kukident fa’d dritte Zäh. Vun dir aus kähnd’ma langsohm gäh.

Doch do sesch’d dei Froh: „Was ziehg isch blous oh?
Was ziehg isch blous oh fa uff Afrigoh?“

Doch do sesch’d dei Froh: „Was ziehg isch blous oh?
Was ziehg isch blous oh Fa uff Afrigoh?“

Mohnsch des gelwe midde Blumme des deh’d ma stäh wann ma ohkumme?

Un des Cockdählklohd, des blohe, isch des net schäna wie des grohe?

Odda des mim Wonderbrah, du woh’sch doch, des vum C & A.

Jetzt sohg halt was ich nemme soll.

Der Koffer isch noch lang net voll!

Un widda sesch’d dei Froh: „Was ziehg isch blous oh?
Was ziehg isch blous oh fa uff Afrigoh?“

Doch do sesch’d dei Froh: „Was ziehg isch blous oh?
Was ziehg isch blous oh Fa uff Afrigoh?“

Mohnsch des Blies’l basd noch nei? Ich heb jo ned sou viel däbei!

Noch ohns, zwoh Sache dann isch Ruh. Mei Beauty-Case kehrt oh däzu!

Un fa dä Iwwergang ä Jack. Ich renn jo net rum wie en Sack!

Un ganz em Schluss dudd sie däzu – fa jeden Dohg oh Päärle Schuh.

Der Urlaub fängt joh supa oh. Des isch jo widda tipisch Froh.

Mit dä Klamotte un de Schuh, krigsch de Koffer nimmie zu.

Do misse halt dei Sogge raus. Du helsch’s oh uhne Sogge aus!

Oh Unnahouse brauch’sch net viel. En Afrigoh isch’s joh net kiel.

Un widda sesch’d dei Froh: „Was ziehg isch blous oh?
Was ziehg isch blous oh fa uff Afrigoh?“

Un widda sesch’d dei Froh: „Was ziehg isch blous oh?
Was ziehg isch blous oh Fa uff Afrigoh?“

Hohmweh dudd wäi

Sou lang fort gwesst, sou viel erlebt. Ich willl jetzt hohm.

Fremme Mensche, fremme Sproche. Ich will grohd hohm

Nix Vertrautes. Koh bekanntes Gsicht. Kohna wu ma kennt.

So oft duhn isch mich frohre, warum bin isch iwwerhaupt fort grennt?

Hohmweh dudd wäi, Hohmweh dudd wäi,sou arg wäi.

Hohmweh dudd wäi, Hohmweh dudd wäi, sou arg wäi.

So suchsch dei Glick ganz weit fort. Däbei finsch’s dähom

Vielleicht kennt ihr oh des G’fiehl un wisst was isch mohn

Nix Vertrautes. Koh bekanntes Gsicht. Kohna wu ma kennt.

So oft duhn isch mich frohre,

warum bin isch iwwerhaupt fort grennt?

Hohmweh dudd wäi, Hohmweh dudd wäi,sou arg wäi.

Hohmweh dudd wäi, Hohmweh dudd wäi, sou arg wäi.

Du hosch ma glei gsoht, dass es mohl sou kummt. Doch ich heb’s halt besser gwisst.

Jetzt hoggi doh, und heb kapiert, wie arg ma doch so was vamisst.

Hohmweh dudd wäi, Hohmweh dudd wäi,sou arg wäi.

Hohmweh dudd wäi, Hohmweh dudd wäi, sou arg wäi.

Isch wünsch ma blous, ich wünsch ma blous, dass isch disch nochmohl säi.

Viel zu kloh

Endlisch bisch du do, Gott sei Dank! Sei so gut un holl ma mohl, die Schüssel ausem Schrank.

Isch brauch die ganz dringend fa unsan Salohd. Ja des hod mei Froh geschdan zu ma g’soht.

Isch hebs glei prowiert, unn ich heb mich g’schreckd, Doch des isch net gange, es woh wie varreckt.

Die Schissel woh ganz owwe – viel zuweit entfernt. Un aus derre G’schischd hewwisch fol-gendes glernt

Ich kumm net noh. Ich kumm net noh. Ich kumm net noh, noh, noh, noh.

Ich kumm net noh. Ich kumm net noh. Ich kumm net noh. Ich bin viel zu kloh!

En de Schul do hemma als mohl Fußball gspielt, un nadierlich oh nohch de Mehdlin gschielt.

Mei allererschdi Freindin, des woh die Hildegard. Die hod wunderschähne blohe Ohre khat.

Ich ging dann uffs Ganze un heb rumbussiert. Awwa unnam Strich, do isch nix bassiert.

Weil wu isch sie kisse wollt, do kam ich gohnet noh. Sie woh knapp 1,90 un ich woh viel zu klo!

Ich kumm net noh. Ich kumm net noh. Ich kumm net noh, noh, noh, noh.

Ich kumm net noh. Ich kumm net noh. Ich kumm net noh. Ich bin viel zu kloh!

Isch heb lang mei Geld g’spoht – un mir ä Audo g’holt. Weil immer groh rumrenne, hewwisch nimie gwolt.

Zu meine erschde Fohrt kame en Haufe Leid. Isch werrs nie vagesse, isch wohses noch wie heid.

Ich woh Stolz wie Oskar, des Audo wo bolliert. Korz dennoch do isch dann folgendes bassiert.

Ich setz mich hinnas Lenkroh, dreh de Schlüssel rum. Uff Ohmol merk isch dass ich net ans Pedohl no kumm!

Ich kumm net noh. Ich kumm net noh. Ich kumm net noh, noh, noh, noh.

Ich kumm net noh. Ich kumm net noh. Ich kumm net noh. Ich bin viel zu kloh!

Ich bin halt net perfekt. Sou siehts ehwe aus.

Awwa wann isch dann mei Lieder sing, gäi isch rischdisch aus ma raus.

Un wann die Leid dann oh noch greine odder lache, Do mache die poh Zentimeter wirklich nix mä aus!

Isch bin zwar kloh, heb korze Boh. Ja gugg ruisch noh, dann siehsch des glei.

Des isch egohl, isch fiehl misch wohl. Weil ma isch nie zu kloh um groußohdisch zu sei!

Weil ma isch nie zu kloh um groußohdisch zu sei! Weil ma isch nie zu kloh um groußohdisch zu sei!

Alles schnell vergesse

Mir rucke zamme un halde trotzdem Abstand ei.
Sinn beienanna – ja sou kähnds doch immer sei.
Sou schäh zu sehe, wie die Mensche zammestäh.
Wanns na sou bleiwe dehd, oh Jeses wär des schäh!

Doch wie hod ledsch en alde Mann ganz traurisch zu ma gsoht:
„Wohds ab du wersch schunn sehe, wie’s weida gäid bei uns em Stoht!“

Des isch alles schnell vergesse.
Des held neddemohl oh Johr.
Loss die Zeit emohl ens Land gäh, dann kummt da des wie frieher vor.
Des isch alles schnell vergesse.
Un der Mensch guggd blous noch sich.
Dann werds widda dohdrum gehe, was du hosch un was du bisch.

Wer des sou schäh, wann sich d’Mensche ännare dehde.
Sich ännana zu helfe un net die Schwache zu trete.
Isch bin zwar alt doch isch drohme net verbode.
Awwa ehrlich g’soht – es gibt’s hald noch sou viel Idiote!

Wann isch dohdroh denk, dann fellt der alde Mann mir ei.
Guggd mit traurische Ohre, un murmelt do ganz still däbei:

Trotz allem wünsch isch, dass mass zamme mohl prowiere.
Mohl ehrlich Leid, was hemman zu valiere!
2020 mischd die Kohde widda nei. Un kann en neie Ohfang sei.
Un kann en neie Ohfang sei.
Un kann en neie Ohfang sei.

Kohn Schwohb

Wenn du an de Nordsee bisch un mohl Urlaub mesch,
dann musch wirklich arg achtgewwe, was du denne sesch.
Weil die Fischkepf wu dort wuhne, schwetze hald ihr eigni Sprohch, unn wann die uns schwetze hehre, frohre die oh gern mol nohch.
Un was die uns dann als frohre, ja des isch wirklich allerhand.
Do glohwe mansche doch tatsächlich, mir käme ausem Schwohweland.

Un dann sohg isch…
No, no, no, isch bin kohn Schwohb.
Isch kumm midde aus de Kurpfalz, des hehrsch doch an de Sproch.
No, no, no, isch bin kohn Schwohb.

No, no, no, isch bin kohn Schwohb.
Do beschdeh ich druff, un gebb oh niemohls nohch.
Jedi Woch die Strohs zu kehre, ja des lehft mir halt net nei.
Un isch wohd oh niemohls geizisch sei.

Sich sou was ohzuhoihsche, des fellt mir schunn arg schwer.
Ich sohg jo oh net zumme Franke, dass er en Bayer wär.
Genau wie en Meckleburjer ganz sicher schnell verschdummt,
Wann ich ihn dabbisch frohre dehd ob er aus Sachse kummt!
Wer ohm sou was frehgt, ja der isch doch ganz bschdimmd dohb.
Weil isch säi jo net sou aus un isch schwetz net wie en Schwohb.

No, no, no, isch bin kohn Schwohb.
Isch kumm midde aus de Kurpfalz, des hehrsch doch an de Sproch.
No, no, no, isch bin kohn Schwohb.

No, no, no, isch bin kohn Schwohb.
Do beschdeh ich druff, un gebb oh niemohls nohch.
Jedi Woch die Strohs zu kehre, ja des lehft mir halt net nei.
Un isch wohd oh niemohls geizisch sei.

Ma derf ruhisch mohl was verwechsle, doch alles hod ä Grenz.
Ja ich kumm aus de Kurpfalz un en gebilde Mann erkennts.
Un wann dann ohna mohne dudd, mir dehde schwäwisch schwetze,
dann dudd mich des en meine kurpfälzische Seel verletze.
Dann dudd mich des en meine kurpfälzische Seel verletze

Un dann sohg isch…
No, no, no, isch bin kohn Schwohb.
Isch kumm midde aus de Kurpfalz, des hehrsch doch an de Sproch.
No, no, no, isch bin kohn Schwohb.

Ha noi, Ha noi, Ha noi.
No, no, no.

Seniorestift

Es isch ganz still em Altersheim. Du hehrsch net ohn Ton.
Ma kähnd mohne, die ganze Zimmer wäre leer.
Doch uffemohl do dudd sich was. Du hehrsch schlurfe uffem Gang.
Erschd kumme grohd a poh, dann werres immer mehr.
Un dann uff ohmohl, do gäids lous. De alde Pladdespieler spielt.
Un ruckzuck herrschd ä Stimmung, die wu kohn Mensch mäh runnerkiehlt

Un de Hans isch widda zugekifft. Jetzt isch Party em Seniorestift.
Die dick Emma stickt schun widda feschd em Lift. Jetzt isch Party em Seniorestift.
De geile Anton packt jedi an de Hift. Jetzt isch Party em Seniorestift.
Un wann de Dieter aus Versehe en de Kochtopf schifft. Ja dann isch Party, em Seniorestift.

Nix isch mäh sou, wie es woh. Die halde nimmie still.
Die sinn all leicht durchgeknallt un ä bissl schrill
Die wolle nimmie lieje bleiwe un sinn ständisch unnawegs.
Die gähne sogoh ihre Enkel uff de Keks.
Un schunn hehrsch die Musik widda Die Stones un Fleetwood Mac.
Es dauert noch koh halwi Stund, dann gäid die Stimmung durch die Deck.

Die Alde sinn heid nimmie ald. Die wolle noch was mache.
Die losses beim Senioredanz heid krache.
Die sinn nimmie so pflegeleicht. Genau sou muss es sei.
Un in de Schnawweltasse, henn sie Wei.
Die hewwe all ihr Handys, sinn bei Whatsapp a Genie.
Ja wann isch mohl soweit bin, dann will isch oh dort hie. Oh dort hie.

Du wohsch ned wer isch bin

Blous weil isch net sou bin wie du, guggsch misch net oh, hehrsch mir net zu.
Hosch dei Urteil schunn g’fellt, noch bevor du misch kennsch.
Blous weil isch net sou bin wie du. Doch do kann isch nix däzu.
Oh wann isch annaschd bin bin ich trotzdem en Mensch.

Du wohsch net wer isch bin. Du kennsch net mohl mein Nohme.
Du wohsch net wer isch bin, un wer isch mohl woh.
Alles was fa disch zäilt, des heb isch schun verlohre.
Du wohsch net wer isch bin. Du wohsch net wer isch bin.

Du hosch des Glick, dass es dir gut gäid. Ohna wu mit zwo Fieß em Lehwe stäid.
Mit Auto mit Kinna, mit Froh, halt mit allem was zehlt.
Ich heb oh mohl wie du gedenkt, dass ohna, der sou wie ich rumhängt,
grohd selwas schuld isch, wann ihm alles fehlt.

Du wohsch net wer isch bin. Du kennsch net mohl mein Nohme.
Du wohsch net wer isch bin, un wer isch mohl woh.
Alles was fa disch zäilt, des heb isch schun verlohre.
Du wohsch net wer isch bin. Du wohsch net wer isch bin.

Meischdens guggsch misch gohnet oh. Gäisch grohd vorbei un lesch misch älloh.
Un dann dusch grohd sou, als wenn isch niemand wär.
Ja des dud ohm ganz schäh wäi. Glohb blous ned, dass isch des net säi.
Bleib doch ohfach mohl stäh, un kumm zu ma her.

Du wohsch net wer isch bin. Du kennsch net mohl mein Nohme.
Du wohsch net wer isch bin, un wer isch mohl woh.
Alles was fa disch zäilt, des heb isch schun verlohre.
Du wohsch net wer isch bin. Du wohsch net wer isch bin.

Duack

En de alde Zeite, do gabs bei uns ä Kraut. Des hodd groche, wunderboh.
De Kolumbus der hods midgebrochd, vor langer Zeit. Vun Siedamerigoh.
Un wann dodroh dann schnuffersch, dann rieschd des sou arg gut.
Un wammas dann noch ohbrennt, dann gibt’s ä schähni Glut.
Unsan…

Duack, Duack, Duack. Duack, Duack, Duack.
Duack, Duack, Duack. Duack.

Wu mir noch Kinna wohre, hemma als mohl Verbotnes g’macht.
Weil dobei kann joh kohna widerstäh.
Weil was verbohde isch meschd ohm hald em meischde Spaß.
jawas verbohde isch, isch meischdens oh sou schäh.
Mir hen uns als gedroffe, sou zwische Dohg unn Nacht.
Hen an de Zigarett gezohre, un henn uns en die House gmacht.
Wejem….

Duack, Duack, Duack. Duack, Duack, Duack.
Duack, Duack, Duack. Duack.

Lange Johre hewwisch dann viel Zigarette g’rohcht.
Des woh zu derre Zeit noch ganz normohl.
Oh Schachtel jeden Dohg, die hod ma weggeblotzt.
11 Stick oh Mark, des woh ohm noch egohl.
Mit vielem hewwisch uffghert, oh mit de Rocherei.
Doch wann isch heid denn Duack riesch, fellt ma alles wieder ei.
Bei dem…

Duack, Duack, Duack. Duack, Duack, Duack.
Duack, Duack, Duack. Duack.

Kunschd

De Kinschdler hod die Leid begrießt, mit Canapes und Sekt.
Doch sei Bilder die heb isch, gohnet glei entdeckt.
Do zeigt mei Froh grohd an die Wand, ob isch‘s dort ned säie dehd.
Dodruff heb isch ganz ehrlich g‘soht, ich heb g’mohnd des wär d’Dabbehd.
Dodruff heb isch ganz ehrlich g‘soht, ich heb g’mohnd des wär d’Dabbehd.

Ja wann des Kunst isch, sohg isch liewa nix däzu.
Ja wann des Kunst isch, sohg isch liewa nix däzu.
Do fehlt mir scheinboh dä Bezug.
Des isch doch gohnet schäh.
Ja wann des Kunscht isch duhn isch dofu nix vastäh.
Ja wann des Kunscht isch duhn isch dofu nix vastäh.

D’Froh Maier, die woh oh däbei, hod intressiert geduh.
Mim leicht geneigte Kopf hoischd sie ganz still dem Kinschdler zu.
Wie er die Bilder dann erklärt kumm isch ma vor wie bleed.
Doch d’Maiern dudd die ganz Zeit so, als ob sie’s vastehe deed.
Ja d’Maiern dudd die ganz Zeit so, als ob sie’s vastehe deed.

Ä pooh Dohg später les isch dann en de Zeitung drin.
Die Vernischohs die wär fa uns all en ganz grouße G’winn.
Was de Kinschdler do hiegschmiert hot, des wär sensationell.
Expressionischt, avangardistisch, un sou arg substantiel.
Expressionischt, avangardistisch, un sou arg substantiel.

Un korz dennoch do hewwisch dann die Maiern widda g’sehe.
Dobei hod sie mir vazäilt, es wär was tolles g’schehe.
Sie hehd sich sou ä Bild gekohft, un dobei hod sie g’lacht.
Weil fa 20.000 Euro hehd sie ä eschdes Schnäppche g’macht.
Ja fa 20.000 Euro hehd sie ä eschdes Schnäppche g’macht.

Dodruffhie do hewwisch dann gohnet lang rumg’macht.
Heb mei Märklin Eisebohn en Kischde nei verfracht.
En dem Zimmer, wu die woh, do glänzt jetzt wunnerschhä.
Mit Staffelei un Bensel, mei neies Attelier.
Mit Staffelei un Bensel , mei neies Attelier.

Ich bin jetzt Kinschdler, was seschan do däzu.
Ich bin jetzt Kinschdler, was seschan do däzu.
Isch mohl jetzt de ganze Dohg. Ja ich bin doch ned bleed.
Es isch doch schäh, wamma vun Kunschd ebbes vasteht.
Es isch doch schäh, wamma vun Kunschd ebbes vasteht.

Dei Stimm

Ich schämm mich net meiner Träne.
Dief in mir isch alles leer.
Jeder Gejestand em Zimmer,
macht mir klar, du kummsch nie mehr.

Dein Duft hängt heid noch in de Wuhnung.
Un manchmohl mohn isch, du wersch do.
Doch isch wohs, du kummsch niemohls zurück,
un isch bleib älloh.

Isch hehr dei Stimm, un hehr disch sohre:
S’isch nimmie schlimm, wann’d Zeit vageht“.
Isch hehr dei Stimm. Kann disch faschd fiehle.
Un es kummt kohna der die Zeit mir rückwärts dreht.

Ä Lehwe lang wohre mir zamme
Sou viele Muhnet, sou viel Johr.
Mir henn uns in- un auswennisch gekennt.
Mir kummts heid noch, wie geschdern vor.

Mei Herz des ziehgt sich immer zamme,
denk isch an unser Zeit zurück.
Sou viel Erinnerunge hewwisch noch an Dich.
Du wohs mei allergräischdes Glück.

Isch hed dir noch viel zu sohre.
Denk jeden Dohg heid noch an disch.
Isch heb oh noch sou viel Frohre,
un dehd gern wisse wu’d jetzt bisch.

Schähne Drähne

Wanns uns ned sou gut gäid, un mir mohl traurisch sinn.
Ja dann kummts vor, dass ma ä Drähn als mohl vadriggt.
Doch es gibt Momente, do greinsch vor lauter Glick.
Weil ma grohd mohnt dass ma schunschd am Glick verstickt.
Des sinn dann…

Schähne Drähne, schähne Drähne.
Schähne Drähne un die druggle glei.
Schähne Drähne, schähne Drähne.
Schähne Drähne, druggle glei.

Wann du mohl des Glick hosch, vor Glick greine zu kenne.
Dann schämm disch net, loss ohfach lohfe.
Weil des kehrt zu denne Sache uff derre Welt.
Die kannsch da niemmohls fa alles Geld eikohfe..
Loss sie lohfe, s’isch schunn reschd.
Lehn disch an mich, Ich halt disch feschd.
Weil des sinn…

Schähne Drähne, schähne Drähne.
Schähne Drähne un die druggle glei.
Schähne Drähne, schähne Drähne.
Schähne Drähne, druggle glei.

Es gibt so viel Grind warum ma greine kann.
Do isch‘s ganz egohl ob ä Froh bisch oder en Mann.
Schunn als klohnes Kind, als alder Sack, un egohl zu weller Stund.
Fa schähne Drähne find ma alleridd en Grund.
Weil s’sinn hald…

Schähne Drähne, schähne Drähne.
Schähne Drähne un die druggle glei.
Schähne Drähne, schähne Drähne.
Schähne Drähne, druggle glei.

Nochemohl

Es kann doch em Lehwe ned alles glei klabbe.
No, manchmohl do dusch halt sou rischdisch neidabbe.
Wann’d mohnsch, dass grohd lehft, dann lehfts meischdens net.
Ja manchmohl gibt’s Dehhg, do bleibsch liewa em Bett.